فصل پنجم

وقتی که فصل پنجم اين سال ،

با آذر خش وتند رو توفان ،

وانفجارِِ ِ صاعقه

- سيلابِ سرفراز –

آغاز شد،

باران ِ استوايی بی رحم

شست از تمام کوچه بازار

رنگِ در نگِ کهنگی ِ خواب و خاک را،

و خيمهٌ قبا يل تا تار

تا قلهٌ ُبلند ِ الاچيق ِ شب

آتش گرفت و سوخت . . .

وقتی که فصل پنجم اين سال

آغاز شد ،

و روح سرخ بيشه

از آب رودخانه گذر کرد –

فصلی که در فضا يش

هر ارعوان شکفت نخواهد پژمورد .

عشق من وتو زمزمهٌ کوچه باغها خواهد بود،

عشق من وتو ،

آنچه نهانی ،

گاهی نگاه محتسبی را

- چون جويبار

از بودن و نبودن ،

خاموشی و سرودن –

در خويش می برد.

وقتی که فصل پنجم اين سال

آغاز شد ،

ديوارهای واهمه خواهد ريخت ،

وکوچه باغهای نشابور

سرشار از تَرَنّم ِ مجنون خواهد شد –

مجنون بی قلا ده و زنجير.

و قتی که فصل پنجم اين سال

آغاز شد . . .

.* مقايسه شود با سهروردی

بازگشت به فهرست